Վախենում եմ` մի քիչ լավաշ ստացվի: Կներեք: Բայց կարծես հրապարակախոսության պես մի բան է դառնում ոչ միայն վերջին մի քանի ամիսների, այլև գուցե տարիների կուտակվածը: Հնարավոր է` ֆեյսբուք կոչեցյալը հազար անուն ունենա` հիվանդություն, PR հարթակ, տեղեկատվական փոխանակման վայր: Բայց միևնույն ժամանակ մի տեսակ լակմուսի թուղթ է ու, որոշ դեպքերում, ցավալի արդյունքով: Էս ինչքան ենք սկսել միմյանցից նեղանալ, միմյանցից հեռանալ, էս ինչքան ենք սրել իմն ու քոնը, մերն ու ձերը: էս ինչքան «թշնամի» կա մեր երկրում, իրար «թշնամի», երկրին «թշնամի»: Հայհոյելն ու անձնական վիրավորանքը դարձել են «ուղիղ ճանապարհ»: Հատկապես երիտասարդների հետ է զրույցս:

Բարձր է ոստիկանապետի հեղինակությունը, ի՜նչ «հավատարմություն», ի՜նչ «հետևողականություն», ոստիկանության մեջ տիրող ի՜նչ «ազնվություն»: Ապրիլի իննի ուտուշ-խմուշները, տժժացողների հանգիստն ապահովեց ու , փրկեց ոստիկանապետ ձաձան, ինքը զրկվեց քեֆ- ուրախությունից, բայց հասավ իր «փառքի գագաթին»:

Մեր բոլոր շարժումները պարտվել ու հուսալքություն են առաջացրել արդարության համար պայքարի ելածների մոտ: Շարժումների առաջնորդների ճակատագիրն ինձ քիչ է մտահոգում: Ինձ ահավոր մտահոգում է այն, որ ամեն ձախողված շարժում անհուսության մի նոր խոր սպի է թողնում մարդկանց սրտերում, ավելի ու ավելի շատ պիտանի մարդկանց դրդելով լքել երկիրը՝ վերափոխումի հույս այլևս չունենալով, կամ հարկադրելով ինքնամեկուսացման:

Մի քանի ինտելեկտուալ, մտածող մարդկանց գրառումներ ինձ ստիպում են շարունակել բանավեճը ՀԱԿԿ համագումարում Լևոն Տեր-Պետրոսյանի բարձրաձայնած կոնցեպցիայի` «բուրժուա-դեմոկրատական հեղափոխության» մասին:

Փաստորեն ՀԱԿ-֊ի առաջնային նպատակը հռչակվում է խոշոր բուրժուազիայի ազատագրումը: Այսինքն 2008 թ. հարյուր հազարավոր մարդ դուրս էր եկել փողոց, որ ազատի խեղճ Սամվել Ալեքսանյանին կամ Ռուբեն Հայրապետյանին ավազակապետության կապանքներից:

Թե ով կընտրվի Երևանի նոր քաղաքապետ, ցույց կտա ժամանակը: Այս պահին ինձ ավելի շատ հետաքրքրում է, թե ինչպիսի մայրաքաղաք կունենանք 4 տարի անց:

Սասուն Պաոկևիչյանը շարունակում է իր կյանքի գործն անել` լրացնել, հարստացնել մեր երգարվեստը: Ժողովուրդը սիրով լսում է նրա երգերը, գնահատում դրանք, սպասում նոր երգերի:

Այսօր ՀԱԿԿ առաջնորդ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը վերջապես մի հայտարարություն արեց, որը լավագույնս և սպառիչ բացատրում է այս տարիների և հատկապես վերջին ամսվա ընթացքում ՀԱԿ-ի և նրա դաշնակից մյուս ուժերի «քաղաքական» վարքագիծը: Տեր-Պետրոսյանը խոսել է Երևանի ավագանու ընտրությամբ ԲՀԿ-ՀԱԿԿ-ՀՅԴ եռյակով բուրժուադեմոկրատական հեղափոխություն անելու «քաղաքական» ծրագրի մասին:

Հրանտ Բագրատյանի սույն թվականի մարտի 18-ի «Ֆեյսբուք» սոցիալական ցանցում կատարված այն գրառումը, թե .«... դրամի ներդրման գործը 1993 թվականին Գերագույն խորհուրդը (այն ժամանակ ԱԺ չկար) հանձնարարել էր եռյակին Տիգրան Սարգսյանի գլխավորությամբ, կառավարությունն այդտեղ կապ չուներ, ուներ միայն ներկայացուցիչ», առնվազն փաստերի խեղաթյուման հերթական փորձ է:

ԼՏՊ -ի ելույթը չէի էլ մտաբերի, եթե նախկինում մի ամբողջ երկրի նախագահ եղած մարդն իրեն վայելուչ պահեր ու չափավոր արտահայտվեր այդ նույն երկրի մայրաքաղաքի գործող քաղաքապետի մասին ...հատկապես վերջին արտահայտությունը, ակամա մարտի 1-ի նախօրեն հիշեցրեց: